Siz küçükken vefatına tanıklık ettiğiniz büyükleriniz var mı?
Çalışmalarımda eğer; danışanı çocukluğunda derinden etkileyen bir yakının ölümü varsa, o anda yaşadığı duygu düşüncelerini bilinçaltında donmuş bir halde saklı tuttuklarını gördüm.
Bu durum yetişkinlikte kaybetme korkusu, suçluluk, pişmanlık…vs duygu durumları yaratmaktadır.
Kadim zamanlarda kapatılmadan yarım kalmış hesaplaşmaları tamamlamak, içsel çocuğun korkusuyla yüzleşmesi için; yılın bazı günlerinde ölmüş ataları anmak, onlar adına hayırlar yapmak, mezarlarını ziyaret etmek gibi ritüeller geliştirdiklerini düşünüyorum.
Kişi vefat ettikten sonra yapılan törenler; hem ruha, sen öldün ait olduğun aleme dön, hemde kalanlara onun ölümünü kabullenmeyi öğreten önemli bir süreçtir….
Regresyon çalışması; kişinin o anda yaşadığı korku, acı, endişe, kaygı, suçluluk duygularından arınmasına yüzleşmesine ve donmuş enerjinisinin çözülmesine yardım eder…
Zaman zaman atalarınızı anmanız, onları anmak için çeşitli hayırlar yapmanız ve erken çocukluk zamanlarınızda hissettiğiniz duygularınızla yüzleşmeniz hem atalarınızı, hemde sizi onurlandırır, özgürleştirir…
Atalarımız
Her ruh bakıma ihtiyaç duyar…
www.ruhunbakimevi.com